مقایسه اثرات شدت و نوع انقباضات ارادی بر پرش عمودی بازیکنان مرد جوان والیبال

هدف از این پژوهش مقایسه اثرات شدت و نوع انقباضات ارادی بر پرش عمودی بازیکنان مرد جوان والیبال شهرستان الشتر است. آزمودنی‌ها شامل 12 نفر از بازیکنان مردجوان والیبال شهرستان الشتربودند که حداقل دوسال سابقه تمرین داشتند. آزمودنی‌ها در پنج روز متفاوت به صورت تصادفی در یکی از پروتکل‌های گرم کردن، گرم کردن و اجرای سه ست چهار ثانیه‌ای نیم اسکات ایستا با شدت 85 در درصد1RM، گرم کردن و اجرای سه ست هفت ثانیه‌ای نیم اسکات ایستا با شدت 50 درصد1RM و چهار ست با چهار تکرار پرش عمودی و اعمال بار 6 درصد1RM توسط جلیقه وزنه، گرم کردن و اجرای چهار ست با چهار تکرار پرش عمودی و اعمال بار 3 درصد1RM توسط جلیقه وزنه را اجرا کردند. پس از گذشت هفت دقیقه متعاقب اجرای پروتکل‌ها، از آزمودنی‌ها آزمون پرش عمودی بعمل آمد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون‌های آنوا با اندازه‌گیری مکرر و آزمون تعقیبی بنفرونی استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان داد که ارتفاع پرش عمودی پس از اجرای پروتکل با 6 درصد 1RM نسبت به پروتکل گرم کردن عمومی بطور معناداری افزایش یافت که درصد این افزایش9/6 می‌باشد ولی در مقایسه سایر پروتکل‌ها باهم، هیچگونه تفاوت معناداری یافت نشد. یافته‌های این پژوهش نشان داد که استفاده از گرم کردن هماهنگ با الگوی حرکتی و بار 6 درصد1RM، باعث افزایش معناداری درعملکردهای انفجاری به طور موقت می‌شود. به نظر میرسد که بارهای سبک 3 درصد برای تأثیر بر عملکرد پرش عمودی کافی نیست.